Afmeting 45 x 45 cm
Full colour affresco; kleine restauraties
Romeinse kunst, Julio-Claudiaanse periode, III-stijl, 20 v.Chr. - 20 n. Chr. J.-C.
Herkomst
Voormalige collectie van Dr. Athos Moretti (1907-1993), Bellinza, Zwitserland, in de jaren 1950-1960
Voormalige collectie van Pino Donati, Molinazzo di Montaggio, Zwitserland, verworven eind jaren 1970
Referentie literatuur
ANDERSON, ML, Pompeiaanse fresco's, The Metropolitan Museum of Art, Winter 1987/88 Bulletin
Over symboliek: BRUNEAU, P., Het motief van confronterende hanen in oude beelden, Bull. van Corr. Helleense, 1965, 89-1, blz. 90-121
Op een intens rode achtergrond toont het tafereel twee botsende hanen, met gebogen hoofden in een fantasievolle setting van een Romeinse stad.
Op de achtergrond zien we op een toren een man die het tafereel observeert.
Dit fresco wordt geplaatst in de 3e stijl (20 v.Chr. - 20 n.Chr.) en valt samen met de regering van Augustus. Vanaf dat moment vond er een plotselinge verandering van stijl en thema plaats. Tijdens deze nieuwe fase van wanddecoratie hadden de muren vaak een single
achtergrondkleur zoals rood, zwart of wit en waren versierd met uitgebreide architectonische, plantaardige en figuratieve details.
Het motief van confronterende hanen in oude beelden wordt gedurende de hele oudheid gehandhaafd, aangepast aan de dragers en de evolutie van stijlen; en heeft verschillende betekenissen.
Het is in oriëntaliserende kunst dat het motief van confronterende hanen verschijnt; het wordt gevonden in de keramiek van de Griekse wereld. Soms worden de hanen direct geconfronteerd, soms worden ze gescheiden door een karakter of door een siermotief.
Later zal deze voorstelling correct worden weergegeven door een hanengevecht, en zo de waarde krijgen van een echte scène met de verschijning van Eros in zijn voorstellingen, waardoor een nieuwe allegorische en symbolische waarde ontstaat.
Deze symboliek verwijst naar het oorlogszuchtige enthousiasme dat tot uiting komt in bepaalde Griekse overwinningsgebruiken (Aelian, Var.hist, II, 28; "Na hun overwinning op de Perzen schreven de Atheners bij wet voor dat openbare hanengevechten op een dag van het jaar moesten plaatsvinden). in het theater".) die zal voortduren in de Hellenistische en Romeinse periode (fig.1 - mozaïek van Napels). Deze allegorie van de overwinning breidt zich later uit tot de ideologie van de keizerlijke overwinning, de kunst van het keizerlijke tijdperk vertegenwoordigt gelukkig het beeld van Victoria Augusti.
Bij uitbreiding, en zoals blijkt uit de terugkeer van het thema in de beeldtaal van Pompeiaanse fresco's, de beweging naar een begrafenissymboliek, en in dit specifieke geval van onsterfelijkheid (triomf over de dood), zoals uitgelegd door F. Cumont (Recherches sur le symbolisme funéraire des Romains, Parijs, 1942, blz. 398), "de overwinning van de haan zoals die van de atleet of de wagenmenner is vanuit eschatologisch oogpunt geïnterpreteerd als een symbool van onsterfelijkheid".
Een Romeinse Pompeiaanse fresco met twee vechtende hanen. 3e stijl, 20 v.Chr. - 20 n.Chr
Op een intens rode achtergrond toont het tafereel twee botsende hanen, met gebogen hoofden in een fantasievolle setting van een Romeinse stad.
Op de achtergrond zien we op een toren een man die het tafereel observeert.
Dit fresco wordt geplaatst in de 3e stijl (20 v.Chr. - 20 n.Chr.) en valt samen met de regering van Augustus. Vanaf dat moment vond er een plotselinge verandering van stijl en thema plaats. Tijdens deze nieuwe fase van wanddecoratie hadden de muren vaak een single
achtergrondkleur zoals rood, zwart of wit en waren versierd met gedetailleerde architectonische, plantaardige en figuratieve details.
Het motief van confronterende hanen in oude beelden wordt gedurende de hele oudheid gehandhaafd, aangepast aan de dragers en de evolutie van stijlen; en heeft verschillende betekenissen.
Het is in oriëntaliserende kunst dat het motief van confronterende hanen verschijnt; het wordt gevonden in de keramiek van de Griekse wereld. Soms worden de hanen direct geconfronteerd, soms worden ze gescheiden door een karakter of door een siermotief.
Later zal deze voorstelling correct worden weergegeven door een hanengevecht, en zo de waarde krijgen van een echte scène met de verschijning van Eros in zijn voorstellingen, waardoor een nieuwe allegorische en symbolische waarde ontstaat.
Deze symboliek verwijst naar het oorlogszuchtige enthousiasme dat tot uiting komt in bepaalde Griekse overwinningsgebruiken (Aelian, Var.hist, II, 28; "Na hun overwinning op de Perzen schreven de Atheners bij wet voor dat openbare hanengevechten op een dag van het jaar moesten plaatsvinden). in het theater".) die zal voortduren in de Hellenistische en Romeinse periode (fig.1 - mozaïek van Napels). Deze allegorie van de overwinning breidt zich later uit tot de ideologie van de keizerlijke overwinning, de kunst van het keizerlijke tijdperk vertegenwoordigt gelukkig het beeld van Victoria Augusti.
Bij uitbreiding, en zoals blijkt uit de terugkeer van het thema in de beeldtaal van Pompeiaanse fresco's, de beweging naar een begrafenissymboliek, en in dit specifieke geval van onsterfelijkheid (triomf over de dood), zoals uitgelegd door F. Cumont (Recherches sur le symbolisme funéraire des Romains, Parijs, 1942, blz. 398), "de overwinning van de haan zoals die van de atleet of de wagenmenner is vanuit eschatologisch oogpunt geïnterpreteerd als een symbool van onsterfelijkheid".
Volledige beschrijving